Hoe ben je bij het AZ Sint-Elisabeth Zottegem terecht gekomen?
Mijn eerste contacten met het ziekenhuis gaan terug tot midden de jaren '70. Als kind kwam ik vaak mee met mijn ouders op bezoek. Ik keek enorm op naar naar die dames in het wit die mensen hielpen, en toen ontstond reeds de idee om later hetzelfde te doen. Eind de jaren '80 toen ik mocht stage lopen in het ziekenhuis voelde ik mij er thuis. Na mijn studies in 1988 heb ik dan ook gesolliciteerd en mocht ik starten. Ik heb eerst een 8 tal jaar op interne longziekten gestaan, daarna op spoedopname en sinds een 8 tal jaar sta ik op het dagziekenhuis. Ik ben heel gelukkig dat ik de kans heb gekregen om af en toe eens te veranderen van dienst want het is belangrijk om ervaring op te doen en zo blijft onze job ook boeiend.
Waarom zou je je vrienden aanraden hier te komen werken?
Het ziekenhuis is (nog) niet zo heel groot en de relatie patiënt-zorgverlener is nauw. Dit is ongetwijfeld één van de sterktes van een regionaal ziekenhuis.
Ook de dankbaarheid van de patiënt is 'top'. Regelmatig, en dan spreek ik vooral voor oncologie, krijgen wij kaartjes en cadeautjes omdat de mensen ons zo dankbaar zijn om een bemoedigend gebaar of een bemoedigende babbel....en dat doet ernorm deugd ...daarvoor doen we het.
